NINJA

بچه که بودم فقط بلد بودم تا ۱۰ بشمرم

 ۱،۲،۳،۴،۵،۶،۷،۸،۹،۱۰

نهايت هر چيزي همين ده تا بود.

از بابا که بستني ميخواستم ده تا ميخواستم.

مامان رو ده تا دوست داشتم.

 خلاصه ته دنيا همين ده تا بود و چقدر اين ده تا قشنگ بود .

ولي حالا که بزرگ شدم،

نمي دونم ته دنيا کجاست؟

نهايت دوست داشتن چقدره؟

 انگار خيلي هم حريس تر شدم.

ده تا بستني هم کفافم رو نميده.

اما ميخوام بگم که دوست دارم.

 ميدوني چقدر؟

 به اندازه همون ده تاي بچگي دوست دارم....