بیندیش و شکر کن ...

تو صاحب دنیایی و نمی دانی :

در وجودت فکر کن ، در خانواده ات، خانه ات ، شغلت، سلامتی ات،

دوستانت، و دنیای اطرافت.

تو با پاهایت راه می روی در حالی که هستند کسانی که پا ندارن.

به راحتی دیدگانت را برهم گذاشته و به خواب میروی...

در حالیکه درد و بیماری خواب را از بسیاری ربوده ...

در شنوایی ات بیندیش که از کر بودن نجات یافته ای، و در دیدگانت

تأمل کن که از نابینایی رهایی یافته ای،

نعمتهای فراوان و کرَم های بی پایان ولی باز زندگی را با غم و اندوه میگذرانیم.

((وأسبغ علیکم نعمه ظاهرة وباطنة))

و نعمتهای خود را (چه نعمتهای ظاهری و چه باطنی) بر شما گسترده و

افزون ساخته است ...لقمان : 20